Geen oordeel bij leren tekenen

Vandaag liet een van mijn cursisten trots haar werk zien. Ik was verrast, omdat ik veel vooruitgang zag. Bovendien was zij erg enthousiast. Het tekenen geeft haar veel voldoening. En heel belangrijk: ze is over haar schroom heen. Veel familieleden kunnen goed tekenen, maar zij dacht altijd geen talent te hebben. Toch wilde ze heel graag leren tekenen. Bij toeval kwam ze bij mij terecht voor tekenlessen.

Zodra zij in staat is haar talige denken uit te schakelen, zie je dat de tekenoefeningen ineens veel beter lukken. Maar soms blijft ze maar praten. Hardop of in haar hoofd. Dan roept ze dat ze het heel moeilijk vindt en oordeelt ze direct haar eigen werk. Jammer is dat. Want het drukt het plezier in tekenen op dat moment. Het eerste wat ik dan ook probeer over te brengen is dat de cursisten niet moeten oordelen. Niet over andermans werk, niet op hun eigen werk. Neemt niet weg dat opbouwende kritiek welkom is. Toch is dat in dit geval 'gevaarlijk', aangezien het plezier en de ervaring voorop staat. En wie zijn wij om daarover te oordelen?
Tegenwoordig zijn we veel te veel gericht op resulaten en vergeten we hoe leuk het kan zijn om de weg ernaar toe te bewandelen. We vergeten onderweg te genieten, terwijl er zoveel 'te zien' is.

Afijn, deze fantastische vrouw heb ik zelf eigenlijk nooit betrapt op het oordelen van andere mensen. Ze verdient het dan ook niet dat anderen over haar (werk) oordelen. Wat wil het geval? Ze had een tekening van mijn vader van me gekregen. Omdat ze die zo mooi vond. Die heeft ze vervolgens heel goed bestudeerd. Toen is ze het gaan natekenen. Natuurlijk zag het er niet zo uit als een volleerd tekenaar dat zou doen, maar dat hoef je ook niet te verwachten als je net voor het eerst van je leven 8 lesjes achter de rug hebt. Maar ik had respect voor haar dat ze de moed had om ermee aan de slag te gaan. Om te proberen de tekening te kopiëren. En, om er vooral lol en plezier in het hebben. Dat mag je niemand afnemen. Bovendien zag ik haar voortgangsproces. Na slechts zo'n korte tijd was dit een fantastisch resultaat.

Trots als ze was, liet ze het in haar enthousiasme aan een kennis zien die kunstenaar is. Die keurde het gelijk af. Hij vond het helemaal niks en zou er zo een streep door hebben gezet. Dat deed toch wat pijn zei ze. Dat geloof ik, want toen ze het me vertelde, voelde ik zelfs die klap van de zweep. Het weghalen van de poot...
Gelukkig is haar gedrevenheid groot genoeg om zich niet uit het veld te laten slaan. Maar wat nou als iemand onzekerder zou zijn geweest? Met een hard oordeel kun je iemands plezier en misschien zelfs wel zijn of haar levensvreugde ontnemen.

Ik vind het jammer dat er veel te veel aandacht is op resultaten. De weg ernaar toe is van veel essentiëler belang om tot persoonlijke groei te komen. Leer van je eigen proces en geniet! Doe het maar gewoon, zonder oordeel. Het eindresultaat is maar een bijkomstigheid. Leren tekenen is meer dan alleen maar wat streken op papier...
_____________________________________________________

De basis van werkelijke communicatie is de afwezigheid van oordeel.

Anné Linden